Terapiye ilk geldiğim zaman çok zorlandım, çünkü kimseye güvenmiyodum, içimi dökebilceğim bi insan yoktu hayatımda. Herkes bi şekilde hayal kırıklığı olmuştu benim için. Bekir beye gelmeden önce de çok düşündüm, acaba yine anlattıklarım yüzüme vurulur mu, yanlış anlaşılır mıyım diye. Ama ilk seanstan itibaren içim biraz biraz rahatlamaya başladı. Bekir bey beni dinledi, hiç kesmeden, yargılamadan. Bu bana çok iyi geldi.
Zamanla her hafta gelmeye başladıkça, içimde yıllardır biriken şeyleri daha rahat konuşur oldum. Kendi bile farkında olmadığım duygularımı anlamaya başladım. Güven konusu hala kolay değil ama en azından artık herkesin kötü niyetli olmadığını anlayabiliyorum. İnsanlara karşı sınır koymayı, ama aynı zamanda bağ da kurabilmeyi öğrendim biraz.
Bekir bey çok sabırlı ve anlayışlı davrandı bana. Ben bazen susuyodum, bazen ağlıyodum ama o hep ordaydı. Şimdi dönüp baktığımda, iyi ki gitmişim diyorum. hala yolum var belki ama artık o kadar yalnız hissetmiyorum kendimi.
