Günlerim sürekli bir iç sıkıntısıyla geçiyor. Sanki bir şey olacakmış gibi tetikteyim. Bazen neden kaygılandığımı bile bilmiyorum ama bedenim hep gergin. Terapi sürecinde yavaş yavaş kendimi tanımaya başlıyorum. Bu hislerimin bir anlamı olduğunu, bastırdığım duyguların dışa vurumu olduğunu fark ediyorum. Artık kaygıyla savaşmak yerine onu anlamaya çalışıyorum. Bu bile beni rahatlatıyor.
