İlk geldiğimde o kadar dağınıktım ki neyi nasıl anlatacağımı bile bilmiyordum açıkçası… Aklım hiç durmadan çalışıyordu, geceleri uyuyamıyordum. En küçük bir olayda bile kesin yanlış bir şey yaptım diye düşünüp kendi kendimi yiyip bitiriyordum. Özellikle sevgilimle yaşadığım tartışmalarda hep kendimi suçlardım, sonra da saatlerce onu nasıl geri kazanabilirim diye düşünmekten kendimi alamazdım. Bekir beyle seanslarda yavaş yavaş kendimi duymaya başladım. Sadece olaylara değil, hislerime de bakabilmeye başladım. “şu an ne hissediyorum” diye sorabiliyorum. Bu benim için çok büyük bir şey.
