Taksim Araştırma Hastenesinde kendini bilmez bir hekimin emirleri, kabalığı yüzünden ne yazık ki; bir sinir krizi ve travma geçirmiştim. 5-6 ay oldu. O olayı hiç unutmadım. 5-6 aydır bir hastane fobisi gelişti bende ve hiç doktora gidemiyorum. O gün bu densiz adamın dehşetini üzerimden alan, bana yardımcı olan Dr. Necati Yılmaz'dır. Tanrı bana adeta bir rezilliği gösterirken "o kadar umutsuz olma Necati Bey gibiler de var" der gibiydi. Kendisi gerçek bir insandır. Doktorluktan evvel de asıl önemli olan bu değil midir?
