Merhabalar, oğlum 2,5 yaşındaydı. Kimseyle göz teması kurmak istemiyordu. Birileri ismiyle seslendiği zaman bakmıyor. Çok hareketli bazen tehlikeli olabiliyordu. Yoğun çalışıyorum acaba iyi derecede birşeyler ögretemiyormuyum diye kendimi sorguluyordum. Birşey istersem yerine getirmiyor. Topu getir bana deyince getirmiyor. 4-5 kelime biliyor baba-dede-gel gel- ismimi Sinem diye söylüyordu. Anne demiyor. Şarkılar söylerim dinlerdi. Şarkı dinlerken bile 3 tane sevdiği şarkı vardır. Çabuk sıkılıyor. Yanındayken ismiyle biri seslendiği zaman duymuyor gibi davranıyordu. Ben bu duruma cok üzülüyordum. 2 kez doktor randevumuzun sonunda otizm tanısıyla karşılaştık. İlk algılamakta zorluk çektim nasıl geçecek ne yapmamız gerek diye araştırmaya başladık. Doktorumuz bize otizmi bilmemiz gereken noktalarıyla anlatınca erkenden eğitime başlamaya karar verdik. Karşımıza Melek hanım çıktı. Bir anne için belki de tek ihtiyacım olan şeydi o zamanlar. İlk Ozan’ı gördüğünde o kadar güzel anlattı o kadar yapıcı konuştu ki bizimle o zaman çok daha güçlü olmaya bu otizmle savaşmaya en iyi nokta neyse varız dedik eşimle beraber. Başlayalı 4-5 ay falan oldu ama oğlum bambaşka olmaya başladı benimle, babasıyla artık mutlu olduğunu eğlendiğini görebiliyorum. Konuşmalar gelmeye başladı. İsteklerini ifade etmeye çalışıyor. Beraber masa topluyoruz. Bir anne için bundan başka mutluluk yok. Melek hanım bizim bir parçamız artık. Ozan da çok severek gidiyor geliyor. İçim artık çok rahat. Zor bir süreç sonunda mutluyuz. Çok teşekkür ederiz Melek hanım ❤️
