kendisi kanser olan eşimi 2 kere başarıyla ameliyat etti. Bizi ona yönlendiren diğer doktor arkadaşları onun çukurovanın en iyi göğüs cerrahı olduğu konusunda hemfikirler. ama o sanki mesleğe yeni başlamış bir asistan doktor edasında ve o mütevazilikte. eşim onun için "yüzünü görünce insanın ameliyat olası geliyor" derdi. ameliyat öncesinde ve sonrasında hastalarına olan ilgisi hiçbirşeye değişilmez. meslekğinin hakkını bu kadar mı iyi verir insan. pazar günü hastaneye gelmesine çok şaşırmıştık biz eşimle. çalışmaması gereken günde bile gelip ilgileniyordu hastalarıyla, öyle sıcak ve samimi ki bir baba gibi boynuna sarılasınız geliyor. savaş hoca bize bir hastalıkla karşılaşıldığında hastane değil de doktor seçmenin önemini gösterdi. normalde devlet hastanesi diyip kimse cesaret edemez orada ameliyat olmaya ama hem hastane hem de savaş hoca ve bu süreçte emeği olan diğer tüm çalışanlar bu ön yargıları bir kalemde siliyor. anladım ki doktorlar hakikaten zor şartlarda çalışıyor ve çok maaş aldıklarını iddia eden zihniyetin aksine aldıkların para son kuruşuna kadar helal ve katlanarak da artmalı. doktor olmak tıbbi bilginin yanı sıra bir takım insani duyguları da içinde barındırmayı gerektiriyor ve savaş hocanın bu konuda eline kimse su dökemez. kamu spotlarıyla oluşturulmaya çalışılan ideal bir insan tipi varsa eğer savaş hoca bu insanın yaratılmasına ilham kaynağı olabilir.. saygı ve sevgiyle bize hayat bağışlayan o ellerinden öpüyorum..
