Hayattaki en büyük şanslarımızdan biri Hamide hanımla tanışmak oldu. Çocugum yumuşak nesnelere peluş oyuncağa çamura kuma meyvelere dokunamazdi yabancilarla göz teması kurmazdi cok agresif tavırları vardı benden başka kimseyle oyun oynamazdi abileride dahil. Terapi bir ayda etkisini göstermeye başladı toprağa basmayan çocuk terliksiz oynadı yumuşak şeylere dokundu (örnek kinetik kum oyun hamuru muz).ilerleyen süreçlerde göz teması kurmaya başladı etkileşimi arttı çevresiyle iletişim kurmaya başladı.Eve misafir geldiğinde yüzünü kapatır yada saklardi biyere gittiğimizde baskalariyla konuşmama bile izin vermezdi problemlerin %90 ini atlattik her geçen gün ilerleme görduk Cocukla iletişimini çok beğendik bı abla bı anne gibi benimseyip sevgisini her daim hissettirdi. Bize her seans sonrasi uzunca bilgi verdi yaptıklarını anlattı. Bizde yanlislarimizi bu görüşmelerden sonra anlayıp düzeltmeye çalıştık cocukla nasıl oynamamız gerektiğini öğrendik (sıracın Annesi)
