Terapiye başladığımda neredeyse her şey beni endişelendiriyordu. Gelecek, insanlar, hata yapma korkusu… Sürekli bir şey olacakmış hissiyle yaşıyordum. İlk seansa girerken bile çok gergindim ama süreç ilerledikçe içimdeki o yoğun kaygının yavaş yavaş hafiflediğini fark ettim. Düşüncelerimi fark etmeyi, onları sorgulamayı ve yerine daha gerçekçi düşünceler koymayı öğrendim. Artık kaygı geldiğinde onunla savaşmak yerine nasıl yöneteceğimi biliyorum. Kendime bakışım, hayatı ele alış şeklim değişti. Bu terapi süreci benim için bir dönüm noktası oldu diyebilirim. Kendimi ilk defa bu kadar güçlü hissediyorum.
